O nas
„Logika przeniesie cię z punktu A do Z; wyobraźnia zabierze cię wszędzie.“
– ALBERT EINSTEIN
CZYM SZKOŁA WYOBRAŹNIA RÓŹNI SIĘ OD INNYCH
To szkoła realna, co to znaczy?
MAMY CZAS NA SIEBIE
Przeżycia miedzy nami i w nas są istotne- jesteśmy ze sobą na co dzień kilka godzin, przez kilka lat.
Nasze relacje i nasza grupa to baza poznawania siebie, doświadczania i treningu wzajemności, komunikacji o swoich potrzebach, bycia w roli tego, który dostaje pomoc i tego, który decyduje, że chce pomóc, w roli słuchacza i w roli opowiadającego, w roli dającego, odmawiającego, w nieporozumieniach ( Tak ważnych dla rozwoju! Nie unikamy ich) i w podobieństwach. Chcemy ćwiczyć wspólnie wszystkie nasze strony, mocniejsze, słabsze w akceptacji i granicach. Interesuje mnie inny tak samo jak ja i moje preferencje, potrzeby. Uczymy się komunikować to tak, żeby dbać o relacje. Ćwiczymy różnicowanie relacji i mamy świadomość wzajemnego wpływu na siebie. Jesteśmy małą grupą i mamy czas dla siebie, na towarzyszenie swoim odkryciom, interesuje nas, co przeżywamy i myślimy, bo nasze relacje ze sobą i z innymi są podstawą naszego funkcjonowania.
ROZBUDZAMY CIEKAWOŚĆ
Zakłada to pracę na doświadczeniu, pytaniach, modelowaniu i łączeniu dziedzin, pokazywaniu, jak wiedza przeplata się przez nie.
Uczymy także poszukiwania wiedzy w różnych źródłach. Innymi słowy niewiedza jest dobrym początkiem drogi odkryć - w różny sposób. Bo „ różne” jest dobre a „takie same”- też się przydaje.
UCZYMY UŻYWAĆ WIEDZY
Zakłada to rozmowy, dyskusje, wyrażanie wątpliwości, przyglądanie się różnym perspektywom a za tym dostrzeżenie bogactwa wiedzy z różnych dziedzin do rozumienia świata, siebie i relacji.
Umiejętność użycia zdobytej wiedzy w rozmowie w różnych dziedzinach, wzmacnia poczucie efektywności i pewności siebie, tak samo jak uczy słuchać aktywnie, rozumiejąc, że uczymy się też od innych. Zdobywamy umiejętność przenoszenia informacji z jednej dziedziny na inną poprzez analogię - dzięki czemu trenujemy myślenie, rozwiązywanie problemów w codziennym treningu twórczości.
OD UPROSZCZENIA WIEDZY DO ABSTRAKCJI
Już na etapie zdobywania wiedzy jest ona często przekazywana w konkrecie (figurki, modele, doświadczenia), ale i w ruchu (symulacje, modelowanie) czy w projektach (nauka współpracy i wspólnego zdobywania i przekazywania informacji).
Zakłada to, że jeśli umiesz coś wyjaśnić prosto, to znaczy, że rozumiesz temat. Jeśli umiesz przekazać to na innym materiale lub bez niego, znaczy, że wiedza jest ugruntowana. Jeśli potrafisz połączyć to z inną wiedzą lub inną dziedziną – wiedza Ci służy, a Ty budujesz narzędzia do zdobywania głębszego rozumienia na dalszych etapach nauki. To są drogi uczenia się stosowane w Wyobraźni już od I etapu edukacyjnego.
PRÓBUJEMY I PRÓBUJEMY RÓŻNIE!
Rozwiązywanie problemów uczy nas najwięcej. Używa tego, co wiemy, umiejętnego sięgania po informacje i wnioski z doświadczeń, pozwala ćwiczyć wnioskowanie i czasami samemu, czasami wspólnie dochodzić do własnych rozwiązań.
Istotne jest dla nas próbowanie i wychodzenie poza pierwszy pomysł, co uczy poczucia wpływu i działania procesowego. Procesowo możemy działać w zabawie, w projekcie, ale tez procesowo działają nauczyciele w prowadzeniu grupy) społecznie i edukacyjnie).
ORGANIZUJEMY SWOJE SPRAWY
Poza wzmacnianiem samodzielności poprzez myślenie i rozwiązywanie problemów, mamy swoje drobne obowiązki i uczymy się wpływu na innych, konsekwencji swoich działań - poznajemy je w praktyce.
Zakłada to także uczenie się tego, co zwykle odkłada się na dalekie potem, a w dawnych czasach uczyło się przy dorosłych - chcemy, żeby dzieci nauczyły się ugotować proste rzeczy, przyszyć guzik, skleić podartą książkę, wytrzeć kurze, zmieść, spróbować prasowania, przybić gwóźdź, wyprać ręcznie koszulkę, zadbać o kwiaty doniczkowe, przesadzić je, posadzić warzywa, przyciąć drzewko owocowe - poradzić sobie z aktywnościami wymagającymi umiejętności łatwych do ćwiczenia przy uważnych dorosłych, a za które dzisiaj wyręczają nas często dorośli. Różnego rodzaju zagadki codzienności są do rozwikłania na ciekawych zajęciach praktycznych, szczególnie kiedy używamy wiedzy z różnych dziedzin i widzimy, jak się przydaje.
ROZWIJAMY ODPOWIEDZIALNOŚĆ!
Rozwijamy się od bycia niesamodzielnym do bycia w różnych relacjach. Od bycia zupełnie zależnym od jednej osoby do umiejętności wchodzenia w bliskie relacje ( zależności) z różnymi osobami i stopniowania tych relacji.
W tej drodze uczymy się liczyć na siebie i reagować, gdy nie jest to dostępne. Odpowiedzialność jest ważnym narzędziem dojrzewania na każdym etapie rozwoju, ale także ma wpływ na samoocenę i rozwój osobowości. Już małe dzieci, w wieku przedszkolnym, chcą robić wiele rzeczy same. W miarę rozwoju coraz bardziej wierzymy, że dziecko jest w stanie nie tylko zrealizować aktywność/ zadanie, ale i wiedzieć co robi i jak ważne jest rozumienie tego, że inni na nie liczą.
Relacyjnie: bycie w grupie, jak i umiejętność rozróżnienia, kto jest moim przyjacielem, kto kolegą, kto nauczycielem, jest istotnym przygotowaniem do dalszych etapów. W tym niezbędnym elementem jest świadomość siebie, swoich i czyichś granic, rozumienia wątpliwości, dylematów, nauka radzenia sobie w sytuacji konfliktu, kompromisu, wspólnego działania, informacji, za co jestem, za co nie jestem odpowiedzialny. Nie uciekamy od tego, może się zdarzyć, że w kontrolowany sposób będziemy sprzyjać takim sytuacjom (wymagającym dogadania się), po to, żeby każdy uczył się w tym odnajdywać. Odpowiedzialność za relacje mieści się w komunikacji i wyborach, rozumieniu perspektywy przyszłościowej. Dzieci w Wyobraźni trenują codziennie różne perspektywy, rozumiejąc granice . Nie oczekują bycia obsługiwanymi, doceniają prace innych, dostrzegają potrzeby i uczucia innych w różnych sytuacjach, komunikują swoje. Jest to dla nas tak samo istotne jak podstawa programowa.
Oznacza to również, że zależy nam, aby dzieci potrafiły współpracować z każdym, tym bardziej i mniej lubianym, dorosłym i dzieckiem, starszym i młodszym, mimo różnego stopnia podobieństwa. Odnajdywały się w różnych doświadczeniach i rolach, w czym aktywnie, choć czasami w cieniu, pomagają uważni dorośli.
W sytuacjach, gdy uczucia biorą górę, tworzy się krąg pokazujący perspektywy i wspomagając wyrażanie uczuć, branie pod uwagę szerszego kontekstu.
Edukacyjnie - wiele lekcji zamierzamy zrobić w sposób projektowy, ale będziemy mieli jako nauczyciele w tym udział. Może on być związany z wyborem osób do projektu, z wyborem sytuacji, tematu. Realność w tym punkcie oznacza wpływ zarówno uczniów (w tym rozwój inicjatywy, sprawstwa, samoorganizacji), jak i nauczycieli (w formie wyzwań, stymulacji rozwoju, pomocy w byciu w innej roli).
Jeśli uczniowie w danym momencie pasjonują się czymś bardziej – mogą zaproponować temat i współtworzyć przygotowanie tego, co ich inspiruje, nauczyciel będzie w tym aktywnie pomagał i zachęcał pozostałych uczniów do zaangażowania się. Plany nie musza być sztywne, ale potrzebna jest aktywność uczniów, która de facto ich rozwija.
Grupowo, samo organizacyjnie: Małe, rosnące z dzieckiem odpowiedzialności w formie wyzwań społecznych są proponowane jako stały element. Może to być zadbanie o jakąś część zajęć, o salę szkolną, o część przyrody szkolnej czy projektu. Może być też tak, do czego zachęcamy uczniów- że pomysł, inicjatywa przerodzi się w plan, za którego część, razem z nauczycielem będzie odpowiedzialny uczeń czy uczniowie- np. zorganizowanie wycieczki, zgłębienie informacji, czasowe zajęcie się czymś istotnym dla szkoły, biblioteką, pomocą komuś w nauczeniu go czegoś itd.
W sytuacji gdy trzeba uporządkować klasę, dzieci razem z nauczycielem rozumieją przyczynę i skutek, sprzątają po sobie swoje miejsce, swoich eksperymentach, inicjatywach. W terenie są uważni na swoje podzielone odpowiedzialności.
ROZUMIEMY NOWE TECHNOLOGIE
Wychodzimy od relacji i rozmowy z drugą osobą, rozumiemy jednak jak zmienia się świat. Od I etapu edukacyjnego treningowi myślenia towarzyszą także warsztaty IT. Pomaga w tym wyposażenie. Pracownia komputerowa, roboty a także Musicon.
Dzięki Musiconowi kodowanie i komponowanie stają się zrozumiałe, a projektowanie jest na poziomie studiów -jednak w zabawie i na ciekawości. Od I etapu edukacyjnego zarażamy fascynacją mechanizmami, których zasady można odnaleźć w każdej dziedzinie, także społecznej.
JESTEŚMY AKTYWNI RUCHOWO!
Zamiłowanie do sportu i ruchu – różnego rodzaju - z nauką świadomości ciała i ćwiczeniami uważności - od treningu indywidualnego do drużynowego jest z nami na co dzień. Chcemy rozwijać chęć do aktywnego zdobywania przestrzeni i działania razem (wycieczki górskie, wspólna jazda na rowerze, taekwondo, taniec, gry zespołowe w ogrodzie, zajęcia sportowo językowe itp.).
MAŁE GRUPY
Nie da się prowadzić grupy w sposób twórczy, jednocześnie dbając o rozwój indywidualny każdego w grupie powyżej 10 osób. Wiemy o tym i zapewniamy to. Realność jest związana z ceną oraz ścisłością współpracy rodzica z nauczycielem.
SŁUCHAMY UWAŻNIE! ĆWICZYMY INTUICJĘ JĘZYKOWĄ
Od początku mamy do czynienia z językiem germańskim (angielski -obowiązkowo), romańskim (hiszpański lub francuski) i słowiańskim (słowacki lub rosyjski). W autorskim podejściu językowym uczymy przechodzenia między jednym a drugim. Jesteśmy twórcami „tańca językowego” ®
Język ma być używany, więc wplatamy go na co dzień. Przede wszystkim uczymy wrażliwości na podobieństwa językowe - w różnorodnych aktywnościach muzycznych, pracy z rytmem i melodią uwrażliwiamy słuchowo. Poprzez szereg aktywności językowych (które ćwiczą także funkcje wykonawcze) uczymy myślenia w nauce języka. Celem jest poczucie wpływu i efektywności, odwagi językowej i umiejętności korzystania z doświadczenia językowego. Mamy to przećwiczone w Przedszkolu Harmonia z jeszcze młodszymi dziećmi, które pokochały uczenie się języków w ten sposób.
W Wyobraźni jest współdzielona z Harmonią biblioteka językowa – a w niej ponad 180 pozycji w języku angielskim, hiszpańskim i francuskim.
DZIAŁAMY W ŚRODKU I POZA! (NAUKA W TERENIE)
Dysponując własnym transportem, jak i również infrastrukturą turystyczną, chcemy starać się przeprowadzać lekcje jak najbardziej w bliskości z naturą, w połączeniu z rekreacją, dotlenieniem, samoorganizacją, dzieleniem ról, nauką współpracy i odpowiedzialności.
ZAJĘCIA DODATKOWE
Wszystkie zajęcia dodatkowe związane są z funkcjonalnością i rozwojem umiejętności budowanych w szkole. Prowadzi nas zasada dostępu do różnorodności i doświadczania różnych dziedzin.
Poza warsztatowym charakterem pracy z podstawą programową zajęcia obejmują między innymi (pełna lista w cenniku):
tequondo, koło teatralne, koło dyskusyjne (z użyciem filmów, książek, sytuacji), koło kulinarne, lekcje gry na instrumentach, koło językowe, koło językowo-sportowe, warsztat prac praktycznych i manualnych.
WAŻNI SĄ WSZYSCY A DECYZJE PODEJMUJE TEN KTO PONOSI ODPOWIEDZIALNOŚĆ
Tworząc innego rodzaju szkołę, musimy mieć przestrzeń do innowacji, nauki, wychowania, rozwoju, w tym twórczych działań.
Dzielenie odpowiedzialności jest jasno określone w naszych relacjach. To oznacza ścisłą współpracę i spełnianie wzajemnych umów. Zasada wzajemności jest tak samo ważna jak dbanie o granice pojedynczych osób i odpowiedzialność za relacje.
Istotnym założeniem współpracy z rodzinami w Wyobraźni jest to że będąc tutaj ze sobą chcemy rozwijać dzieci zaangażowanie i uważnie, mamy podstawowe zaufanie do siebie nawzajem. Oraz to że ważni są wszyscy. Jedno dziecko nie jest ważniejsze od grupy, mimo że jego indywidualny rozwój jest dla nas tak samo ważny jak całej grupy. Potrzeby jednego dziecka nie mogą nie móc rozwijać potrzeb całej grupy. Indywidualne czy poznawcze ambicje nie mogą być priorytetowe od społecznych ambicji. Realność oznacza życie w grupie ze swoja indywidualnością. Więc nie uciekamy - od konfliktów, nieporozumień, różnic w klasie, w szkole- radzimy sobie z nimi ucząc się siebie nawzajem. Jednak ważne jest dla nas tak samo dobro grupy jak i pojedyńcza osoba, ważni są nauczyciele żeby mieli możliwość pracy twórczej i placówka której organizacja wpływa na wszystko.
NIE ZAMYKAMY SIĘ W JEDNEJ FILOZOFII NAUCZANIA
Filozofie, metody są potrzebne, kategoryzują, ale tez ograniczają. Chcemy być realni i korzystać z całej naszej wiedzy o rozwoju człowieka i doświadczenia w prowadzeniu dzieci i młodzieży.
(podejście rozwojowe, wszystkie umiejętności przechodzą etapy), o różnych dziedzinach ( umiejętnym wybieraniu informacji), neurodydaktyce (jak uczy się umysł, czego potrzebuje, jak wyposażać umysł żeby, się uczył i uczył się doznawać, myśleć), psychologii (relacje, konflikty, komunikacja), twórczości, w tym teatrze, tańcu, muzyce (wchodzenie w role, odnajdywanie się, ekspresja, praca z rytmem i melodią w każdej dziedzinie wiedzy), nauka o tańcu, sensoryce, sporcie (ruch to zdrowie ale świadomość ciała i ekspresja w uwalnianiu swojej energii to droga do zdrowia na dłuższym etapie),
To znaczy, że nie przyjmiemy żadnej jednej filozofii, nie będziemy grupy i dziecka do niej sprowadzać, nie będziemy ich ubierać w metodę, kieruje nami odpowiedzialność etyczna, pasja i szerokie doświadczenie z wiedzą różnych dziedzin. Służy temu nasze ulubione pytanie „ po co?” . Zawsze wybierając, to na czym się skupiamy, musimy zadać sobie je i od odpowiedzi uzależnione są nasze wybory. To ważne, ponieważ znamy wiele podejść, które skupiają się na pewnych sprawach, ignorując inne. Chcemy, żeby wszystko, co robią dzieci, związane było z życiem (to zakłada umiejętność odnalezienia się w każdej sytuacji, z różnymi osobami, w zmianie, w systemie -nie tylko tym, do którego dziecko aktualnie uczęszcza, także umiejętność proszenia o pomoc), myśleniem (które jest elastyczne, czyli rozumie, że różni ludzie wybiorą różnie, że w innej perspektywie sprawy mają się inaczej, a wnioskowanie ćwiczy się najlepiej rozwiązując problemy) relacjami (bo potrzebujemy ustalać i komunikować się żeby rozumieć i być rozumianym).
Podejściem zintegrowanym dziedzinowo z dodatkiem kilku istotnych autorskich zasad łączenia wiedzy, zakładającym elastyczność i odpowiedzialność za wybory edukacyjne, społeczne i procesowe jest tworzone przez nas całościowe i systemowe podejście MASTER.
OCENIANIE/OPISYWANIE/INFORMACJE ZWROTNE
Wiemy, że w procesie zdarzają się – niewiedza, wątpliwości, wiedza i różnego rodzaju uczucia, etapy. Tam, gdzie pracuje się na procesie, dzieci wiedzą, że wiedza i umiejętności na ten moment są częścią czegoś większego.
Przestają bać się porażek, niepowodzeń, które są częścią życia. Realnie nie zakrzywiamy rzeczywistości - każdy z nas uczy się i potrzebuje uczyć się, oceniać sytuację, rzeczywistość, swoje umiejętności, wnioskuje o innych. Grunt, ile bierze pod uwagę i jak to komunikuje.
W naszych informacjach zwrotnych - tego uczymy także dzieci między sobą - ważne są:
-wysiłek, zaangażowanie - czemu pomagamy poprzez praktykę, rozwój ciekawości, własną inicjatywę, kolejną próbę, mimo napotkania trudności,
-umiejętność wykorzystania wiedzy - czego uczymy od samego początku
- umiejętność wykorzystania wiedzy z innej dziedziny w bieżącej dziedzinie, do czego zachęcamy pokazując interdyscyplinarność, wzmacniamy przenoszenie informacji z kategorii w kategorie, myślenie poprzez analogię, skojarzenia - to, co przygotowuje nas do twórczego rozwiązywania problemów i dostrzegania podobieństw i różnic na różnych etapach zdobywania wiedzy,
- własne pomysły- cała gamę twórczości w obrobieniu kawałka przerabianego tematu, dzięki czemu dzieci mogą wykorzystywać swoje talenty i odkrywać swoje preferencje, jak i swój ulubiony sposób zdobywania wiedzy,
Ważne jest dla nas, żeby dzieci nie uczyły się dla pojedynczego efektu (np. ocen), żeby rozwijały motywacje wewnętrzną oraz żeby czuły, że informacje są do zdobycia i że mogą je zdobyć. Dlatego określanie, czego brakuje, czego nie ma jest ważne w realności, a z przekonaniem, jak to zdobyć, zamienia się to w plan i dostępność.
Po każdym semestrze rozmawiamy z rodzicami i dzieckiem - wymieniamy informacje zwrotne wzajemnie. Udział dziecka w tej rozmowie to część podziękowania za jego wysiłek i potraktowania go poważnie. Wspólna rozmowa o ścieżce rozwojowej to część naszej wspólnej odpowiedzialności.
DZIAŁAMY NA SOBIE!
Jesteśmy bardzo dobrze wyposażeni ale... najważniejszym narzędziem poznania jest inicjatywa, relacja z umysłem i uczuciami. Chcemy doceniać i wzmacniać (podkreślać, zauważać) dzieci i młodzież za wysiłki, za inicjatywy i próby ucząc ich jednocześnie tego, żeby doceniali swoje pomysły, jak i byli otwarci na pomysły innych, uczyli się cierpliwości w dojściu do najlepszego rozwiązania.
Realność tej zasady nie oznacza ani sztucznego docenienia każdego, ani wzmacniania narcystycznego, ale stwarzania warunków do tego, żeby każdy mógł odkryć to, co wkłada we wspólny projekt, sytuację. Nie wszyscy są innowatorami, nie wszyscy są pomysłodawcami, nie wszyscy chcą być oratorami czy organizatorami. Ważne, żeby się poznać i w każdej sytuacji próbować się w innej roli. Rolą nauczyciela będzie jak zwykle uważne towarzyszenie i cieniowanie pomagające doświadczać, ale też pilnować adekwatności, ukierunkowywać dyskretnie, stwarzać sytuacje i wyciągać wnioski do dalszego planowania (praca procesowa).
Nie możemy ignorować tego, jak wygląda społeczeństwo polskie, jak wygląda system edukacyjny, jeśli chcemy dzieci przygotować na kolejne etapy rozwojowe . Chcemy jednak wyekstrahować to co jest niezbędne do poradzenia sobie w sytuacjach łatwych i trudnych, niezależnie od systemu. Bo w każdym sprawdza się; rozumienie siebie, relacji, umiejętności komunikacyjne, umiejętność rozwiązywania problemów poprzez myślenie i czucie, pracowitość, twórczość, granice, różne doświadczenia i wykorzystanie swojej wiedzy i wspomnień - korzystanie z siebie i nauka bycia w relacjach.